Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

ΑΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ!!!



Η κοινωνία μας είναι ένας συνδυασμός ψευτιάς και μισής αλήθειας. Μιας ψευτιάς που επιτρέπει και μιας μισής αλήθειας που απαγορεύει. Είμαστε αναγκασμένοι όλοι, τελικά, να παίζουμε καθημερινά το κρυφτούλι μ’ έναν κόσμο αδυσώπητο, ωμό στους νόμους του, και που για να γίνει υποφερτός πρέπει να σου αφήνει περιθώρια να τον ξεχνάς κάπου-κάπου. Μονάχα, βέβαια, που δεν σου επιτρέπει να τον ξεχνάς ολότελα, γιατί απλούστατα δεν έχεις την εμπειρία κάποιου άλλου κόσμου.
Δυστυχώς ό,τι χτίσουμε, με τα υλικά αυτού εδώ του κόσμου θα χτίσουμε το[ν] καινούργιο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της επιλογής. Εδώ υπαινίσσομαι και την παρούσα κυβέρνηση που δεν τολμάει να πάρει μέτρα φοβούμενη το λεγόμενο πολιτικό κόστος κι επιπλέον, μη τυχόν και στραπατσαριστεί η εικόνα του πρωθυπουργού.  Όμως οι καιροί ου μενετοί. Η ζωή δεν έχει σταθμεύσει, αλλά κινείται με δαιμονισμένη ταχύτητα και είμαστε υποχρεωμένοι να πορευόμαστε κι εμείς μαζί της.

Τελικά, το περιβόητο δαιμόνιο της φυλής δεν είναι της φυλής αλλά της κομματικής συνομοταξίας που κυβερνά τον τόπο. Και είναι βολικό να οχυρώνονται οι άνθρωποί της πίσω από μια δικαιολογία έτοιμη όταν τους χρειάζονται δικαιολογίες. Ωστόσο φαίνονται που αντιδρούν νευρικά και αρνούνται με πάθος την πραγματικότητα, η οποία ξέρουμε ότι είναι για μας επώδυνη. Γι’ αυτούς είναι επώδυνη για λόγους πολιτικής επιβίωσης. Ξέρουν πολύ καλά ότι μόλις ανακοινώσουν νέα μέτρα θ’ αρχίσει σε χρόνο μηδέν η αντίστροφη μέτρηση για το επερχόμενο τέλος τους. 

Το μέλλον της χώρας και των πολιτών υπονομεύεται από την ολιγωρία της κυβέρνησης και την ατολμία του πρωθυπουργού, ο οποίος θέλει και την πίτα ακέρια και τον σκύλο χορτάτο. Αλλά δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Συλλαμβάνουν έννοιες, δημιουργούν «θεσμούς», όχι για να θεμελιώσουν έτσι μια νέα κατάσταση επωφελή για τον  λαό και τη χώρα. Ενδιαφέρονται να εγκαθιδρύσουν την κομματική τους κυριαρχία και είναι λυπηρό ότι θα υπάρξουν κάποιες γενιές που θα γαλουχηθούν  με το ψέμα και την υποκρισία που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των σημερινών κυβερνώντων.

Φτάσαμε ν’ ασχολούμαστε με τις ανοησίες τους, όπως λόγου χάρη όταν η πρόεδρος της Βουλής απαγορεύει το εμφιαλωμένο νερό στη Βουλή ή τα βάζει με τον υπάλληλο ενός βενζινάδικου και σιωπά μετά τον θόρυβο που ξεσηκώθηκε στα ΜΜΕ, όταν κάνει ταξίδια και σπαταλά χρήμα του ελληνικού δημοσίου, όταν η οικογενειοκρατία έχει θεσμοθετηθεί από την κυβέρνηση του Τσίπρα και δεν κουνιέται φύλλο, όταν ο κομματισμός αντικαθιστά κάθε έννοια αξιοκρατίας, όταν επικοινωνούν με non paper για να μην αναγκάζονται να παίρνουν υπεύθυνες θέσεις, όταν αντιπολιτεύονται την αντιπολίτευση, όταν αποκαλύπτονται τα ψέματά τους και οι ακάλυπτες επιταγές που αφειδώς σκόρπιζαν προεκλογικά, όταν η Δούρου ταξιδεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου παραμένει επί εφτά [7] μέρες χωρίς να δίνει ραπόρτο για τους λόγους της απουσίας της από την Αθήνα, όταν ο υπουργός Παιδείας Μπαλτάς ξαναγυρίζει σε μαύρες μέρες την πανεπιστημιακή κοινότητα επαναφέροντας τον κομματισμό, όταν οι απεσταλμένοι του Τσίπρα έτρεχαν μέχρι την Κίνα και το Ιράν για βοήθεια, όταν ο υπουργός Οικονομικών Βαρουφάκης έσπρωχνε τη χώρα μας στο περιθώριο της   Ευρώπης με την βλακώδη συμπεριφορά του… όταν… όταν… 

Καταλαβαίνει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στην ελληνική κοινωνία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου